صعود به قله توچال | عاشقان طبیعت ایران | گزارش صعود به قله توچال از مسیر تله کابین

گزارش صعود به قله توچال ۳۹۶۴ متر

گزارش صعود به قله توچال ۳۹۶۴ متر

زمان صعود به قله توچال: جمعه ۲ آبان ماه ۱۳۹۳ – ساعت ۳ صبح – حرکت از پارکینگ ولنجک
مسیر حرکت: ولنجک مسیر تله کابین – ایستگاه ۲ – ایستگاه ۵ – ایستگاه ۷ – قله توچال
مسیر برگشت: قله توچال – ایستگاه ۷ – از ایستگاه ۵ با تله کابین تا بام

شرح برنامه:

جمعه این هفته به اتفاق دوست و همنورد خوبم آرمان احمدی‌پور تصمیم گرفتیم صعود به قله ۳۹۶۴ متری توچال رو اجرا کنیم البته از مسیر تله کابین که من تا به حال این مسیر رو نرفته بودم.

از اونجا که به دلیل برنامه‌های هفتگی نسبتا آماده بودیم تصمیم گرفتیم صعودی نسبتا سریع داشته باشیم و به همین دلیل طبق هماهنگی قبلی برنامه رو راس ساعت ۳ صبح از ابتدای ابتدای مسیر تله کابین آغاز کردیم. حرکتمون رو به سمت ایستگاه ۲ شروع کردیم. صعودی نسبتا سریع و پیوسته داشتیم.

ساعت ۷ صبح به ایستگاه ۵ رسیدیم و تا ساعت ۷:۳۰ استراحت کوتاهی کردیم و بلافاصله به حرکت خود ادامه دادیم. ساعت ۱۰:۳۰ به ایستگاه ٧ رسیدیم. باد شدیدی می‌وزید که با سوز نسبتا زیادی همراه بود. از این بالا تهران چه مظلومانه در زیر خروار خروار دود پنهان شده بود. فکر اینکه تا ساعاتی بعد باید به درون این دود و سیاهی برگردیم آزارمون می‌داد. اما اینجا هوا عالی بود و بسیار لذت‌بخش.

در نهایت ساعت ۱۱:۳۰ توانستیم قله رو صعود کنیم (که این سریعترین صعودمان تا بحال به قله توچال بود که برای خودمان هم جالب بود چون فکر نمی‌کردیم بتونیم انقدر زود به قله برسیم).

باد بسیار شدیدتری روی قله می‌وزید و برودت هوا طبق تابلوی دیجیتالی که در بام دیده بودم منفی پنج درجه بود ولی حالا که روی قله بودیم چیزی بیش از این رو حس می‌کردیم. بدلیل همین باد شدید و سوز زیاد پناهگاه پر بود از کوهنوردان عزیزی که از مسیرهای مختلف خودشون رو به قله رسونده بودن و بعد از عکسبرداری به داخل، پناه برده بودند تا پس از تازه کردن دیدار با دوستان و خوردن اغذیه هاشون به سمت پایین حرکت کنند.

ما هم که از دیدن مناظر اطراف بسیار ذوق کرده بودیم (از این بابت می‌گم ذوق کردیم چون همیشه آسمون انقدر پاک نیست که بتونیم همه قلل اطراف رو واضح ببینیم و البته دماوند رو که تمام قامت، در میان این رشته‌کوه البرز خودنمایی می‌کرد.) با رسیدن به قله مشغول عکاسی شدیم قله‌های اطراف بخوبی دیده می‌شدند مخصوصا دماوند که جلوه بخصوصی به مناظر اطراف داده بود.

بدلیل شدت وزش باد و سوز نشد تا بیش از نیم ساعت در قله بمونیم، پس بعد از عکاسی از مناظر اطراف به سمت ایستگاه ۷ براه افتادیم. برای بازگشت تا ایستگاه ۵ رو پیاده برگشتیم و بعد سوار تله‌کابین شدیم و تا بام پایین اومدیم. ساعت حدود ۴:۳۰ عصر بود که در پارکینگ تله‌کابین بودیم.

قله توچال

این هم یک پانارومای زیبا از (مجید قهرودی) مناظر اطراف که قله دماوند در میان اون چون نگینی خودنمایی میکنه
(برای دیدن در سایز بزرگتر میتونید عکس رو در صفحه جدیدی باز کنید)

این یکی از بهترین و لذت بخشترین صعودهام به قله توچال بود اون هم از یکی از طولانی‌ترین مسیرهای توچال. طلوع خورشید رو از ارتفاعات کوه تماشا کردیم، مناظر زیبایی دیدیم از برف پاییزی گرفته تا قلل زیبای اطراف و همچنین قله زیبای دماوند و در نهایت قله رو هم صعود کردیم. همه اینها باعث شد برنامه‌ای خاطره‌انگیز رو اجرا کنیم و من هم از یک مسیر تازه به توچال صعود کرده باشم. برخی از عکس‌ها رو هم در طی گزارش قرار دادم تا داستان این صعود برای دوستان ملموس‌تر باشه البته عکس‌ها با موبایل گرفته شده.

هنگامی که بر روی قله ایستاده‌اید
تنها نیمی از راه را پیموده‌اید

برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: ۵ میانگین: ۳.۲]

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *