چرا کوهنوردی

چرا کوهنوردی می کنیم؟!

چرا کوهنوردی می کنیم؟!

پاسخ این سوال را که چرا کوهنوردی می کنیم را در زیر بخوانید:

– دور بودن از چشم مردم و رفاقت به جای رقابت
– ورزش کوهنوردی به صورت اصیل آن همیشه به دور از چشم تماشاگران و تشویق آنها بوده است.
– هیچوقت در پایان کوهنوردی دست یکی را بالا و دیگری را پایین نمی برند. پس جایی برای خود نمایی نمی ماند.
– در این ورزش کسی پای دیگری را قلم نمی کند، تنه نمی زند.
– اینجا بدون داور و سوت و زنگ، هیچکس خطا نمی کند و همه به یکدیگر خسته نباشید می گویند.
– بدون هیچ دیدار و آشنایی قبلی همه با هم رفیق اند و سر سفره یکدیگر می نشینند.
– کمک به در راه ماندگان و سرمازدگان، اصلی پذیرفته شده است.
– نشان دادن راه و هشدار دادن خطر یک عادت است.
– به کسی که هیچگاه او را ندیده ای و شاید در آینده هم هیچگاه او را نبینی کمک می کنی چرا که کوه چنین ایجاب می‌کند.

چرا کوهنوردی

پس گزاف نیست اگر بگوییم کوهنوردی مدرسه اخلاق است. کوهنوردی درس زندگی ست.

از نظر کسانی که عادت دارند زیبایی برف را از پشت شیشه و از کنار بخاری تماشا کنند، کوهنوردی نوعی دیوانگی است، آخر برای چه کسی این همه راه برود، بار به دوش بکشد، با دستان کرخ شده و تن سرمازده ساعت ها درون چادر یا جانپناه، بلرزد، بی خوابی و کوفتگی را تحمل کند، سرانجام خسته و تشنه و گرسنه خود را به بالای کوه برساند و به پایین برگردد؟!

کسی که هیچگاه لذت رسیدن به قله را نچشیده، کسی که تن به طبیعت نسپرده و با آن انس و الفت پیدا نکرده، حق دارد چنین بیاندیشد.

جورج مالوری کوهنورد پر آوازه انگلیسی و از پیشکسوتان صعود اورست در پاسخ به این پرسش که چرا به کوه می رود، پاسخ داده بود: چون قله آن بالا است.

دلنوشته یک همنورد (محسن اعتمادی)

برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: ۲ میانگین: ۵]

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *