قله تشگر بام استان هرمزگان

قله تشگر (Tashger) با ارتفاع ۳۲۶۷ متر، بلندترین قله استان هرمزگان ایران است. قله تشگر بلندترین نقطه کوه هماگ یا همای است که در فاصله ۶۰ کیلومتری شمال شهرستان بندرعباس و در قسمت جنوبی شهرستان حاجی‌آباد قرار دارد.

قله تشگر بام استان هرمزگان و یکی از ۳۱ قله بلند طرح سیمرغ کوههای ایران نیز می‌باشد. هرمزگان یک استان ساحلی است و وجود یک قله زیبا مانند تشگر در این استان جلوه ویژه‌ای دارد.

هماگ یک کوهستان وحشی و بکر است که در مقایسه با رشته کوه البرز و زاگرس بسیار بکرتر است. این منطقه دیواره‌های صخره‌ای فراوان و یال‌های سنگی‌ای دارد که همیشه امکان ریزش‌شان هست.

موقعیت جغرافیایی قله تشگر

کوه هماگ بلندترین ارتفاعات استان هرمزگان و بخشی از رشته‌کوه‌های زاگرس جنوبی است. این کوه از نظر ساختار و سازندها دارای تنوع زیادی است. تنوع ساختاری باعث شده بیرون زدگی‌های سنگی فراوان، پرتگاه‌ها و دامنه‌های واریزه‌ای به شکل‌ها و جهت‌های مختلف در منطقه دیده شود.

کوه‌های منطقه هماگ به دلیل ساختار کوهستانی از آب و هوای معتدل‌تری نسبت به اراضی پیرامونی خود برخوردار است. به طور کلی آب و هوای منطقه در ردیف گرم و خشک بوده و در ارتفاعات زمستان‌ها سرد و تابستان‌ها معتدل است. میزان بارش این منطقه نیز نسبت به سایر نقاط استان هرمزگان بیشتر بوده و بارندگی سالانه آن بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلی‌متر است.

نزدیکترین منطقه مسکونی به این قله را باید روستای زاکین در دهستان سیاهو دانست. کوهنوردان غیر بومی می‌توانند شب را در این روستا اقامت کنند و آماده صعود به تشگر شوند.

ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن ﻫﻤﺎگ ﺍز ﻏﺮﺏ ﺑﻪ روﺳﺘﺎی ﺳﯿﺮﻣﻨﺪ ﺍز ﺷﺮق ﺑﻪ روﺳﺘﺎی ﻫﻤﺎگ ﭘﺎﯾﯿﻦ و ﺑﺎﻻ و ﺍز ﺷﻤﺎل ﺑﻪ روﺳﺘﺎی توتنگ، ﺷﻤﯿﻞ، ﺟﺎﺋﯿﻦ و ﻓﺎرﻏﺎن و ﺍز ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮﺏ ﺑﺨﺶ ﺳﯿﺎﻫﻮ، زﺍﮐﯿﻦ، ﺗﻨﺐ ﺳﻮرو، ﺗﻞ ﮔﺮﺩو، ﯾﺨﻮرﺍن ﺩر ﺑﺮ می‌گیرﺩ.

وجه تسمیه قله تشگر

تشگر بنا به گفته افراد محلی برگرفته از سوختن درخت اورس است که این درخت بر اثر صاعقه آتش گرفته و می‌سوزد.

مسیرهای صعود به قله تشگر

• مسیر شمالی
  • روستای هماگ
  • روستای توتنگ
• مسیر جنوبی از روستای زاکین

دانلود ترک مسیرهای صعود به قله تشگر بام استان هرمزگان

مسیر رایج صعود به قله تشگر (روستای زاکین)

قله تشگر مسیرهای صعود متنوعی دارد. برخی از این مسیرها رایج و محبوب‎تر از بقیه هستند و برخی دیگر کمتر شناخته شده‌اند و بیشتر محلی‌ها از آنها استفاده می‌کنند. اما مسیر رایج صعود به قله تشگر از طریق روستای زاکین امکانپذیر است.

این روستا از توابع دهستان سیاهو در شهرستان بندرعباس است و برای رفتن به آن ابتدا باید خود را به بندرعباس برسانید. سپس به حاجی آباد بروید و از آنجا خود را به روستای درگز، روستای سیاهو و در نهایت روستای زاکین برسانید.

یک جاده ابتدای مسیر روستای زاکین وجود دارد که باید آن را به سمت شمال ادامه دهید. این جاده پر از باغات میوه به خصوص نارنگی است که زیبایی خاصی به آن بخشیده است.

مسیرتان را که ادامه دهید و ۲۵۸۰ متر ارتفاع بگیرید. به یک مکان مناسب می‌رسید که برای شب مانی و کمپینگ در کوهستان امن است. اغلب عشایر این منطقه در همین قسمت چادر زده‌اند. از ویژگی‌های این ناحیه می‌توان به درختان سرو کوهی فراوانی اشاره کرد که در آن وجود دارد.

از این قسمت تا قله شیب مسیر ملایم‌تر خواهد شد اما کمی که پیش بروید دوباره شیب مسیر بیشتر می‌شود. در نهایت پس از طی کردن حدود ۱۰ کیلومتر به قله زیبای تشگر، یعنی بلندترین نقطه استان هرمزگان خواهید رسید.

نکات مهم در صعود به قله تشگر

• طول مسیر صعود به قله در حدود ۱۰ کیلومتر است.
• ارتفاع پای کار صعود ۱۶۳۰ متر است و برای صعود به قله باید حدود ۱۶۰۰ متر ارتفاع بگیرد.
• صعود به قله تشگر به دلیل عدم درگیری فنی دشوار نمی‌باشد.
• زمان مناسب برای صعود به قله تشگر ۲ روز است.
• وضع آب و هوای منطقه بستگی به فصل دارد.
• بهترین زمان صعود به قله تشگر فصل زمستان است.
• آنتن دهی تلفن همراه در برخی نقاط به صورت محدود وجود دارد.
• محل مناسب برای شبمانی در ارتفاع ۲۵۸۰ متری است که شامل کلبه‌های ساخته شده با چوب و سنگ و برگ درختان خرما است.
• تامین آب از سه چشمه در طول مسیر امکانپذیر است: چشمه قابل شرب در ارتفاع ۱۶۶۶ متر، چشمه پره زردو غیرقابل شرب در ارتفاع ۲۱۶۲ متر و چشمه چاه ملک غیرقابل شرب در ارتفاع ۲۵۹۴ متر.
• نزدیکترین مرکز درمانی به قله، خانه بهداشت روستای گل ملک است.

پوشش گیاهی کوه هماگ

در ارتفاعات میانی بادام کوهی، بادامک، بنه، قیچ، آبنوس، گون و در ارتفاعات بالا ارس، زیتون وحشی از گیاهان کوهستانی غالب منطقه می‌باشند. انواع میوه شامل نارنگی، انگور، گردو، خرما، انجیر و زردآلو نیز در باغات منطقه وجود دارند.

پوشش جانوری کوه هماگ

قوچ و میش کارکارال، خرس سیاه، پلنگ، گربه وحشی، جبیر، روباه معمولی، کفتار، گراز، خدنگ و انواع جوندگان از جمله تنوع جانوری منطقه می‌باشند. پرندگان غالب منطقه نیز از قبیل کبک و تیهو می‌باشند که در تمام فصول سال به وفور یافت می‌شوند.

انواع پرندگان شکاری، جغد و پرندگانی نظیر دیدوک، زنبورخور، کیلو، سبز قبا، باقرقره، سسک، دم جنبانک، چک چک و … نیز در این منطقه زیست می‌کنند.

منابع: خبرگزاری ایلنا و مهر گردآوری: حامد اسپرهم