کوهنورد کيست؟
کوهنورد از دو بخش تشکيل شده است: کوه + نورد!!!
بخش اول ” کوه ”
کوهنورد بايد با کوهستان همراز و هم‌منش باشد. بايد شبيه کوه باشد… قلب کوهنورد بايد از محبت به کوه لبريز باشد. خصوصيات و صفات روحي و اخلاقي او بايد منطبق با کوهستان باشد.
آرام اما درونی پر از خروش، سختگير اما بخشنده، متواضع اما سرفراز و برافراشته، استوار ولي لطيف …
آنچه او را مانا و جاويد مي‌کند همين است.
بخش دوم ” نورد! نه نبرد “
يک کوهنورد با کوه نبرد نمی‌کند و با کوهستان نمي‌جنگد بلکه با دانش کوهنوردي آگاهي و آمادگي به عنوان جزئي از اکوسيستم طبيعت در کوه زندگي مي‌کند.
بنابراين يک کوهنورد بايد:
- از دانش کوهنوردي و زندگي در کوهستان بهره‌مند باشد.
- از کوهستان و شرايط پيش رو کاملا آگاه بوده و بداند کجا مي‌رود و با چه چيزهايي ممکن است روبرو شود.
- از آمادگي جسمي، ذهني – روحي و تجهيزاتي کافي براي زندگي در کوه برخوردار باشد.
کوهنوردي چيست؟
کوهنوردي پوشيدن يک کفش کوهنوردی و بستن يک کوله پشتي سنگين و صعود به يک قله معروف و عکس يادگاري گرفتن براي اثبات صعود آن قله نيست. کوهنوردي آميخته شدن با کوه، لذت بردن از خوبي‌هایش و کنار آمدن و دست و پنجه نرم کردن با سختي‌ها و خشونت‌هایش است.
کوهنوردي اين نيست که به هر ترتيبي شده به يک قله‌اي صعود کنيم و از اين که کوهي را به زير پا کشيديم احساس غرور کنيم و فقط به فکر اين باشيم که کلکسيون قله‌هايمان را تکميل کنيم بلکه کوهنوردي سراسر کسب تجربه، تعالي بخشيدن و پالايش روح، ذهن و جسم با بهره‌گيري از کوه است.
کوهنوردي ورزشي است که قوانين و مقررات زيادي دارد و هيچکدام از آنها را انسان وضع نمي‌کند بلکه فقط کشفشان مي‌کند. پس يک کوهنورد کسي است که سعي مي‌کند قوانين و مقررات کوه را بشناسد و هر بار با کوله باري از تجربيات که در زندگي روزمره ياري‌اش مي‌کنند از کوه بازگردد و این درحالیست که جسم و روحش سالمتر از قبل شده است در يک کلام کوهنوردي درس زندگيست.
نوشته: عباس بهرامي‌نيا