کوهنورد کیست؟
کوهنورد از دو بخش تشکیل شده است: کوه + نورد!!!
بخش اول ” کوه ”
کوهنورد باید با کوهستان همراز و هم‌منش باشد. باید شبیه کوه باشد… قلب کوهنورد باید از محبت به کوه لبریز باشد. خصوصیات و صفات روحی و اخلاقی او باید منطبق با کوهستان باشد.
آرام اما درونی پر از خروش، سختگیر اما بخشنده، متواضع اما سرفراز و برافراشته، استوار ولی لطیف …
آنچه او را مانا و جاوید می‌کند همین است.
بخش دوم ” نورد! نه نبرد “
یک کوهنورد با کوه نبرد نمی‌کند و با کوهستان نمی‌جنگد بلکه با دانش کوهنوردی آگاهی و آمادگی به عنوان جزئی از اکوسیستم طبیعت در کوه زندگی می‌کند.
بنابراین یک کوهنورد باید:
- از دانش کوهنوردی و زندگی در کوهستان بهره‌مند باشد.
- از کوهستان و شرایط پیش رو کاملا آگاه بوده و بداند کجا می‌رود و با چه چیزهایی ممکن است روبرو شود.
- از آمادگی جسمی، ذهنی – روحی و تجهیزاتی کافی برای زندگی در کوه برخوردار باشد.
کوهنوردی چیست؟
کوهنوردی پوشیدن یک کفش کوهنوردی و بستن یک کوله پشتی سنگین و صعود به یک قله معروف و عکس یادگاری گرفتن برای اثبات صعود آن قله نیست. کوهنوردی آمیخته شدن با کوه، لذت بردن از خوبی‌هایش و کنار آمدن و دست و پنجه نرم کردن با سختی‌ها و خشونت‌هایش است.
کوهنوردی این نیست که به هر ترتیبی شده به یک قله‌ای صعود کنیم و از این که کوهی را به زیر پا کشیدیم احساس غرور کنیم و فقط به فکر این باشیم که کلکسیون قله‌هایمان را تکمیل کنیم بلکه کوهنوردی سراسر کسب تجربه، تعالی بخشیدن و پالایش روح، ذهن و جسم با بهره‌گیری از کوه است.
کوهنوردی ورزشی است که قوانین و مقررات زیادی دارد و هیچکدام از آنها را انسان وضع نمی‌کند بلکه فقط کشفشان می‌کند. پس یک کوهنورد کسی است که سعی می‌کند قوانین و مقررات کوه را بشناسد و هر بار با کوله باری از تجربیات که در زندگی روزمره یاری‌اش می‌کنند از کوه بازگردد و این درحالیست که جسم و روحش سالمتر از قبل شده است در یک کلام کوهنوردی درس زندگیست.
نوشته: عباس بهرامی‌نیا
