کمپ زدن در برف
برای کمپ زدن در برف در فصل زمستان باید دارای پناهگاهی خوب، وسایل گرمایی و مهارت خشک باقی ماندن باشید. در شرایطی که هوا به سرعت عوض می‌شود و درجه حرارت هم نزدیک صفر و برف هم کم است و نیز در برنامه‌های کوتاه‌مدت و یا شرایطی که باید کمپ را سریع برپا کرد، مطمئناً چادر بهترین وسیله است.
در وسط روز و زمانی که خورشید در پشت ابرها پنهان است، حرارت درون چادر میتواند ۲۲ تا ۲۸ درجه گرمتر از هوای بیرون باشد.
تحت این شرایط می‌توان لباس و کیسه‌خواب خیس را خشک کرد. پناهگاه‌هایی که از برف درست می‌شوند، مثل غار برفی و ایگلو جهت برپا شدن به زمان بیشتر و مهارت و تلاش احتیاج دارند، اما از طرفی قوی‌تر، جادارتر و حتی در هوای خیلی سرد هم گرم هستند.
چادر زدن در زمستان ( نحوه چادر زدن در برف )
محل برپایی چادر را به دور از نقاط خطرناکی مانند شکاف یخی، مسیر بهمن و یا نقاب برفی انتخاب کنید.
شکل وزش باد را در منطقه بررسی کنید اگر برف مانند سنگ سخت است و یا در سطح زمین شکل‌هایی از برف درست شده است، به معنی بادخیز بودن منطقه است.
اما اگر منطقه حاوی برف پودری یا شُل است به منزله آن است که منطقه از باد در امان است و یا برف‌های جمع شده توسط باد به آنجا آورده شده‌اند.
یک منطقه گود در برف پودری، میتواند پناهگاه خوبی از دست باد باشد ولی شاید مجبور باشید که برف روی چادر را مرتباً پاک نمایید. محل انتخابی حتی‌المقدور مسطح باشد.
منطقه‌ای که چادر روی آن قرار خواهد گرفت را کاملا برف‌کوبی کنید تا سطح منطقه بتواند وزن چادر و متعلقات را تحمل کند و بتوانید بندهای چادر را در برف بکوبید.
صاف کردن و مسطح ساختن محوطه زیر چادر از لیزخوردن افراد در طول شب جلوگیری می‌کند و بدینوسیله از نقاط برجسته سطح زمین خلاص می‌شوید.
اهمیت این نکته زمانی است که تصمیم داشته باشید چند شبی را در آن محل بسر ببرید. چراکه برف زیر چادر بعد از شب اول مانند سنگ سفت می‌شود و هر برجستگی در سطح آن به صورت یخ‌زده در می‌آید.
یک بیل با صفحه‌ای چهارگوش برای تسطیح محل چادر وسیله خوبی است. کوبیدن برف منطقه با «کفش‌های برف» باعث فشرده شدن سطح برف می‌شود.
اسکی نیز وسیله خوبی برای صاف کردن است. اگر سطح زیر چادر کمی شیب‌دار است، طوری بخوابید که سر شما در بالای شیب باشد.
بعد از برپا کردن چادر حفره‌ای به عمق ۳۰ سانتیمتر در جلوی چادر ایجاد کنید. افراد می‌توانند هنگام بستن یا باز کردن گتر و در آوردن کفش‌های خود، راحت در چادر بنشینند و پاهای خود را در این گودال قرار دهند.
وسایل پخت و پز و اجاق آشپزی را هم در آن طرف این گودال قرار دهید.
در هوای طوفانی این گودال محل خوبی برای برای محافظت چراغ از شَر باد است و به کوهنوردان اجازه می‌دهد که هنگامی که در کیسه‌خواب خود هستند، کمی به جلو بخزند و آشپزی خود را انجام دهند.
دالان ورودی چادر کوهنوردی خود را می‌توان روی این گودال برقرار کرد. اگر چادر در معرض باد است، دور آن دیوارهایی از برف ایجاد کنید. این دیوار (که باید بین ۱ تا ۲متر باشد) را در هر نقطه‌ای در پیرامون چادر می‌توانید درست کنید تا جلوی برخورد باد به چادر را بگیرد.
هرچه دیوار بلندتر باشد باید آن را دورتر از چادر درست کرد. مثلاً یک دیوار یک متری باید یک متر هم از چادر فاصله داشته باشد.
این کار به این دلیل صورت می‌گیرد که باد در قسمت پناهگاه دیوار، برف زیادی را انبار خواهد کرد و این منطقه خیلی سریع پرخواهد شد.
ساده‌ترین و سریعترین راه برپا کردن دیوار، کندن بلوک‌های برفی با استفاده از اره برفی و یا قسمت نوک بیل و قرار دادن آنها روی هم هست.
در زمان طوفان باید هر چند وقتی سقف چادر را از برف پاک کرد. در اغلب طوفان‌ها مسئله مهم برفی که از آسمان می‌بارد نیست، بلکه برفی است که توسط باد آورده می‌شود.
در قسمت پناهگاه دیوار و چادر، باد برف زیادی را جمع خواهد کرد. در چادری که حتی تا نیمه در برف فرورفته است، خطر خفگی وجود دارد، مخصوصا که درون آن پخت و پز هم در جریان باشد.
علاوه بر این، جمع شدن برف زیاد روی چادر میتواند باعث شکسته شدن تیرک‌ها و یا فروریختن کل چادر بشود.
بطور منظم سعی کنید که برف جمع شده روی دیوارهای چادر را بتکانید و با بیل برف‌هایی که در قسمت تماس پوش دوم با برف هستند را پاک کنید تا هوا بتواند بین پوش بیرونی و چادر در جریان باشد.
دقت کنید که به هنگام برف‌روبی، با صفحه بیل خود چادر را پاره نکنید. وزن زیاد برف میتواند باعث پاره شدن پوش نایلونی چادر شود. در طوفان‌های قوی و دراز مدت، چادر میتواند در برف جمع شده به دور آن گم شود.
شاید هم مجبور شوید که چادر را از محل فعلی آن به روی سطح برف‌های جدید منتقل کنید.
منبع: سایت طبیعت و توریسم ایران – انجمن پزشکی کوهستان ایران