قله کینو بام استان خوزستان

قله کینو (کِی نو) در میان سه استان خوزستان، چهارمحال و بختیاری و لرستان و در رشته‌کوه زاگرس قرار گرفته است. به دلیل آنکه بخش عمده‌ای از این کوهستان در استان خوزستان قرار گرفته، یکی از ارتفاعات این استان بشمار می‌آید.

قله کینو با ارتفاع تقریباٌ ۳۷۴۵ متر به بام خوزستان مشهور است و از این نظر در فهرست قلل طرح سیمرغ کوههای ایران قرار دارد.

یکی از ویژگی‌های بارز این کوه عرض زیاد خط الرأس آن است. پهنای خط الرأس کینو در حدود ۶ کیلومتر برآورد می‌شود. دریاچۀ تِمی نیز که از طریق ذوب برف‌ها به وجود آمده است در پای همین کوه قرار دارد. قله کینو محل ییلاق کلیهٔ عشایر دامدار استان‌های همجوار خود است و در بیشتر اوقات سال، پوشیده از برف است.

کوه کینو با توجه به موقعیت خاص خود، دوستی و رفاقت عشایر دامدار لُر زبان در بازفت از چهار محال و بختیاری، ازنا از استان لرستان و اندیکا و لالی از استان خوزستان را مستحکم می‌کند. کینو به معنای نشستن برف نو بر روی برف کهنه است.

کوه کینو دارای قلل متعددی است و دره‌های آن برفچال‌های زیبایی را تشکیل داده است. بر روی خط‌الرأس طویل این کوه چاله‌های پُربرف جلوه خاصی دارد و چال معروف (گرگ کش) دریاچه کوچک و زیبایی را به وجود آورده است که نظر هر بیننده را به خود جلب می‌کند.

بلندترین قله این کوهستان قله بُرد مُه است که به زبان فارسی به معنای سنگ ماه می‌باشد. این قله به دلیل بلندی ارتفاع نسبت به اطراف خود در شب‌های مهتابی به خوبی دیده می‌شود که علت نامگذاری آن نیز به همین دلیل است.

کوه کینو دارای علفزارها، مراتع، چشمه‌ها و غارهای یخی فراوانی می‌باشد و به دلیل یخچال‌های فراوان، حتی در فصل تابستان هوای بسیار سردی دارد که برای اجرای برنامه صعود به این قله باید از پوشاک زمستانی مناسب بهره برد.

موقعیت جغرافیایی قله کینو

کینو در شمال غربی چهارمحال و بختیاری و شمال شرقی خوزستان قرار دارد. این قله از شمال با رودخانه آب بختیاری و آب زالکی و استان لرستان، از شمال غرب و غرب با دریاچه کوهستانی تمی (تمبی) و بخش‌هایی از رودخانه آب بید، از سمت شرق با دره لبد، رودخانه بازفت، گردنه تاراز و جاده چهارمحال و بختیاری به خوزستان و از جنوب نیز با دشت شیمبار (شیرین بهار) و مناطقی از خوزستان همسایه است.

قله کینو قله‌ای سرسخت و زیبا با طبیعتی بکر است که در ارتفاعات دارای آب و هوایی شبیه به زردکوه بختیاری می‌باشد. بنابراین نباید فصل صعود را، چون قله مربوط به استان خوزستان و مسجد سلیمان است، اشتباه گرفت.

از اواسط آبان تا اوایل خردادماه صعود به این قله در شرایط سختی امکانپذیر است. پس توصیه می‌شود قله کینو را حتما با برنامه‌ریزی دقیق و در فصل مناسب صعود نمایید.

مسیرهای صعود به قله کینو

برای صعود به قله کینو چند مسیر وجود دارد:

• مسیر شرقی که از گردنه تاراز یا روستای لبد قابل دسترسی می‌باشد. (مسیر رایج)
• مسیر جنوبی از تنگه آب سرده
• مسیر شمال غربی از روستای احمدفداله از مسیر راه عشایری
• مسیر شمالی از لیروک

اختلاف ارتفاع پای کوه تا روی خط‌الرأس در مسیرهای جنوبی و شمال غربی بسیار زیاد است. به طوری که گرمای طاقت‌فرسا و سرما را می‌توان همزمان در برنامه تجربه کرد.

دانلود ترک مسیر صعود به قله کینو

صعود به قله کینو از مسیر شرقی

برای دسترسی به قله کینو باید به چهارمحال و بختیاری سفر کرد و از آنجا به منطقه بازفت رفت. برای رسیدن به پای صعود این قله، باید از شهر کوچک چمن گلی به طرف جاده مسجد سلیمان ادامه مسیر داد و حدود ۱۳۰ کیلومتری این شهر به طرف شمال، وارد جاده فرعی روستای لبد شد.

با طی حدود ۸ کیلومتر در جاده فرعی لبد به گردنه‌ای با یک دکل بزرگ مخابراتی خواهیم رسید. این دکل مخابراتی در ارتفاع ۲۲۴۰ متری قرار دارد که محل ابتدای صعود به قله کینو می‌باشد.

از کنار دکل مخابراتی با شیب تندی که در حدود ۲۰۰ متر است به بالای تپه‌ای رسیده و سپس از سمت راست (غرب) در حدود ۲۰۰ متر ارتفاع کم کرده تا به یک منطقه کفی که گوسفندسرا می‌باشد رسیده و با ادامه دادن مسیر اصلی پاکوب به صعود ادامه می‌دهیم.

این شیب تا ارتفاع ۳۰۰۰ متر بالا می‌رود که در برخی نقاط شن اسکی بوده در آنجا گوسفندسرای دوم قرار دارد. از اینجا به بعد برفچال‌های زیادی روی شیب‌ها قرار دارد که تا حد امکان بهتر است از کنار آنها عبور انجام شود.

در قسمت آخر برفچال بلندی با شیب ۳۰ درجه قرار دارد که باید با احتیاط از آن عبور کرد. بعد از این شیب‌های منطقه به پایان رسیده و یک میدان کوهستانی بزرگ قرار دارد که قله اصلی در روبرو و در انتهای دره کم‌شیبی است که با دو یال راست و چپ به هم می‌رسد. یال سمت راست (غربی) با فراز و نشیب ملایمی به قله اصلی کینو می‌رسد.

در ادامه بر روی خط الرأس رفته و چند قله با ارتفاع ۳۶۰۰ و ۳۶۵۰ متری صعود می‌شود و سپس از بالای دریاچه تلخ آب عبور کرده و پس از ۶ ساعت، صعود به قله میسر می‌شود.

برای فرود از قله کینو می‌توان یال سمت شرق را انتخاب نمود. پس از رسیدن به بالای شیب برفچال‌های پایین‌تر به سمت غرب کمی انحراف مسیر داده تا کمتر درگیر شیب‌های تند شویم. پس از چند صعود و فرود در حدود ۶ ساعت کوهنوردی به اتمام می‌رسد. کل مسافت طی شده در حدود ۲۴ کیلومتر می‌باشد.

از جمله مشکلات صعود به قله کینو نبود جانپناه در مسیر صعود است. همچنین برخی از ارتفاعات مسیر در تمامی طول سال پوشیده از برف بوده یا دارای یخچال‌هایی هستند که ممکن است در مسیر صعود شما را با سختی روبه‌رو نماید.

بارندگی در این ارتفاعات به خصوص بارش برف تقریباً از اواسط پاییز آغاز می‌شود به همین دلیل شاید بتوان بهترین زمان برای صعود به قله کینو را از خرداد تا فصل تابستان در نظر گرفت.

نکات مهم صعود به قله کینو

• با وجود آسفالته بودن جاده، لیکن باریک بودن جاده و خاکی شدن قسمت‌هایی از مسیر به علت رانش زمین و وجود پل باریک، مناسب برای اتوبوس نیست.
• حضور مسئول فنی و امدادگر الزامی است.
• سه نکته کلیدی در رسیدن به منطقه صعود به ترتیب:
  • اول؛ جاده مسجد سلیمان به بازفت و شهرکرد.
  • دوم؛ سه راهی سد لیروک که دارای تابلو می‌باشد.
  • سوم؛ دکل مخابرات که آغاز حرکت از این محل می‌باشد.
• بدون فایل جی.پی.اس تقریبا پیدا کردن قله به علت تشابه قلل در کنار هم ناممکن است.
• طول مسیر پیمایش از پای کار تا قله در حدود ۸ کیلومتر است.
• اجرای این برنامه به صورت ۲ روزه توصیه می‌گردد.
• به علت سرد بودن منطقه، لباس گرم به همراه داشته باشید.
• آنتن دهی تلفن همراه در بعضی نقاط و به صورت سخت و محدود قابل دسترسی می‌باشد.

• نزدیکترین مرکز درمانی، خانه بهداشت روستای لبد و امداد نجات کوهستان جاده تاراز می‌باشد.
• مسیر فاقد چشمه است و در صورت احتیاج باید از برفچال‌ها آب مورد نیاز را تهیه کرد، لذا کل آب آشامیدنی مصرفی را همراه خود داشته باشید (حداقل ۲ لیتر آب برای صعود یکروزه و ۴ لیتر برای برنامه ۲ روزه). البته دسترسی به آب در ارتفاع ۳۱۰۰ متر (مسیر انحرافی صعود) نیز امکانپذیر است.
• بهترین محل برای کمپینگ کنار دکل مخابراتی ابتدای مسیر است. در بین مسیر هم امکان چادر زدن در گوسفندسراها وجود دارد.
• دو سوم ابتدایی مسیر، شیب تندی دارد ولی قسمت نهایی دارای شیب کم می‌باشد.
• مسیر از ۳۰۰۰ متر به بالا فاقد پاکوب است ولی در خیلی از نقاط سنگچین‌هایی وجود دارد که راهنمای مسیر است.
• توصیه می‌شود حتما از راهنمای محلی کمک بگیرید و ترک جی پی اس مسیر را نیز همراه داشته باشید. کوهنوردان زیادی به دلیل عدم آشنایی وارد این منطقه شده و مسیر را گم کرده‌اند.

پوشش گیاهی منطقه کینو

انواع درختان بلوط، ارژن، کیکم، شن بلالیم، الف، گلخونگ، بنه، ستن، دره، بید وحشی، گردو، انجیر، عناب، زالزالک و تیره‌های مختلف گیاهان کوهستانی همچون گون، چویل، جو وحشی، نعناع، پونه، گزنک، پرسیاووشان، زنبق، والک و همچنین لاله‌های واژگون.

پوشش جانوری منطقه کینو

از جمله جانوران این منطقه می‌توان از خرس قهوه‌ای، پلنگ، گرگ، گراز، بز کوهی، کفتار، خرگوش، روباه، عقاب، شاهین، کبک، اردک، مرغابی وحشی و نیز بلبل کوهی و سُهره نام برد.

منابع: دانشنامه ویکی‌پدیا، ویکی‌لاک گردآوری: حامد اسپرهم