قله توچال بام تهران

کوه توچال (Tochal mount) در شمال تهران قرار گرفته است. ارتفاع قله توچال 3962 متر است که بخشی از دامنه رشته کوه البرز می‌باشد.

دامنه جنوبی توچال مجاور با شهر تهران و بلندترین نقطه شهر تهران محسوب می‌گردد که به بام تهران نیز شهرت دارد. قله توچال یکی از پر رفت آمدترین و پرخطرترین قلل ایران است.

مشهورترین پناهگاه‌ها و جانپناه‌های توچال به ترتیب از شرق به غرب جانپناه دارآباد، اردوگاه کلکچال، پناهگاه شروین، پناهگاه شیرپلا، جانپناه قله توچال، جانپناه امیری، هتل اوسون، ایستگاه پنجم تله کابین، جانپناه اسپیدکمر و پناهگاه پلنگچال هستند در مطلب پناهگاه و جانپناه‌های استان تهران گنجانده شده است که همگی آنها مشرف به شهر تهران هستند.

کوه توچال از جنوب، به شهر تهران و از شمال به آهار، شکراب و شهرستانک مشرف است.

نام کوه توچال

معنی نام توچال چال آبگير و درياچه كوچک است. قله توچال در كنار درياچه‌ای از یخ طبیعی قرار دارد به همین دلیل آن را بدين نام خوانده‌اند.

موقعیت جغرافیایی توچال

قله توچال در شمال شهر تهران و کوهستان پیرامون آن به صورت یک خط‌الرأس شرقی- غربی در جناح جنوبی رشته کوه‌های البرز مرکزی قراردارد. این کوه از شمال به دره رودخانه‌های جاجرود و شهرستانک و از غرب توسط خط‌الرأس کم ارتفاع‌تری به قلل شمالی کوه‌های استان البرز (کرج) متصل می‌باشد.

قله توچال بلندترین ارتفاع شمال تهران از طریق شانه غربی خود موسوم به هومند به ارتفاع 3900 متر به گردونه 3700 متری شهرستانک و سپس به قله شاهنشین بزرگ به ارتفاع 3850 متر متصل می‌شود و از سمت شرق توسط خط‌الرأس قوسی شکلی پس از تشکیل قله پیازچال و قله لزون از طریق گردنه لوپهنه به قله دارآباد ارتباط می‌یابد.

قله توچال از جناح شمالی هومند به قله قزقونچال و یال‌های فرعی منطقه آهار و شهرستانک منتهی می‌گردد. این خط‌الرأس شمال توچال را از طریق قله قلعه دختر و قله سی چال به گردنه دیزین و سپس به سایر بلندی‌های البرز مرکزی متصل می‌سازد.

مختصات قله توچال: ۳۵°۵۳′۰۴″ شمالی ۵۱°۲۵′۰۹″ شرقی

ویژگی توچال

از جمله جاذبه‌های فرعی کوهستان توچال باید از امامزاده ابراهیم، دیواره 150 متری مشهور بندیخچال، منطقه سنگنوردی بندیخچال، آبشار دوقلو، پناهگاه‌های بزرگ شیرپلا، کلکچال و پلنگچال و تأسیسات تله‌کابین و به خصوص پیست اسکی و هتل بین‌المللی توچال بر فراز این قله نام برد.

پیش‌بینی آب و هوای قله توچال

در بیشتر روزهای سال روی قله توچال باد شدیدی وجود دارد لذا برای صعودهای زمستانه و بهاره بدلیل ناپایداری هوا در قله آب و هوای آن را چک نمایید.

پیش‌بینی هواشناسی توچال توسط سایت snow-forecast در ارتفاع  1771 متر | 2836 متر | 3901 متر

کروکی مسیرهای صعود به قله توچال

مسیرهای صعود به قله توچال

قله توچال، به دلیل نزدیکی به تهران، همواره دارای شمار زیادی صعودکننده است. صعود به توچال از مسیرهای مختلفی امکان‌پذیر است. همچنین بهترین ماه‌های صعود به قله توچال اردیبهشت، خرداد، مهر و آبان است.

مسیر شمالی صعود به قله توچال

• یال ایگل که دقیقا به زیر قله توچال ختم می‌شود.
• یال آهار که بعد از صعود به قله قزقونچال از گردنه هومند به توچال می‌رسد.

البته در طی راه مسیر یال آهار می‌توان با تغییر مسیر، از یال ایگل استفاده کرد.

مسیر شرقی صعود به قله توچال

• مسیر شرقی همان مسیر معروف، طولانی و دشوار تیغه‌های دارآباد است.

مسیر جنوب‌شرقی صعود به قله توچال

• از طریق صعود قله کلکچال و قله پیازچال که بعد با مسیر شرقی مشترک می‌شود.

مسیر جنوبی صعود به قله توچال

این مسیر از منطقه دربند که خود شامل چند یال می‌شود آغاز می‌گردد:

1. مسیر چشمه نرگس و یال دشوار و کم تردد چهارپالون؛
2. یال معروف و پر رفت و آمد امیری (رایج‌ترین مسیر صعود به قله توچال)؛
3. دره اسون و یال گمنام و بسیار کم تردد اسپیدکمر (قدیمی‌ترین مسیر صعود به قله توچال)؛
4. یال پر تردد تله‌کابین.

مسیر جنوب‌غربی صعود به قله توچال

این جبهه شامل دو مسیر است:

1. یال کم تردد کماچال؛
2. مسیر طولانی از جنگل کارا، قله چین‌کلاغ، قله دوشاخ، قله پلنگچال، قله شاه‌نشین و سرانجام قله توچال.

مسیر شمال‌غربی صعود به قله توچال

• از روستای شهرستانک به سمت هتل توچال و قله توچال.

مسیر غربی صعود به قله توچال

• مسیر بسیار طولانی و دشوار که از قله منار جاده چالوس شروع شده و بعد از قله لوارک و قله شاه‌نشین به قله توچال می‌رسد.

مسیر کامل این خط‌الرأس که غربی – شرقی است و ستون فقرات منطقه می‌باشد بعد از قله توچال به قله دارآباد می‌رسد و نهایتاً به گردنه قوچک ختم می‌شود. طول این خط‌الرأس حدود ۷۰ کیلومتر می‌باشد.

دربند، شیرپلا، سیاه‌سنگ، قله توچال (رایج‌ترین مسیر)

مناسب‌ترین مسیر برای صعود به توچال، عمومی‌ترین و نزدیکترین مسیر می‌باشد که از دربند و پناهگاه شیرپلا صورت می‌گیرد.

وقتی از میدان تجریش به میدان سربند و مجسمه کوهنورد (نقطه شروع کوهپیمایی) در بخش شمیران رسیدید، مسیر با شیب اولیه نسبتا تند رو به شمال و راه پاکوب آغاز و پس از 30 دقیقه به آبادی کوچک پس‌قلعه با باغهای باصفا می‌رسد.

از این منطقه مسیر اصلی با شیبهای کم‌وبیش تندی آغاز و با گذر از قهوه‌خانه‌های کنار رودخانه سربند به ابتدای مسیر سنگی مرسوم به پناهگاه شیرپلا می‌رسد.

کوهپیمایان می‌توانند از روستای پس‌قلعه در نهایت آمادگی و احتیاط کافی مسیر سنگی کاملا مشخص را که در حمایت پلکان‌های فلزی و سیم بکسل است، طی کرده و با صرف حدود 2 ساعت به مجمتع وزرشی کوهستانی شیرپلا (پناهگاه مجهز سه طبقه) برسند. ارتفاع پناهگاه شیرپلا 2850 متر می‌باشد.

از شیرپلا رو به شمال مسیری پرشیب را پی‌گرفته که پس از 2 ساعت به جانپناه امیری (سیاه سنگ) و سپس با صرف 1 ساعت دیگر به قله توچال می‌رسد. مناظر اطراف به خصوص رو به شمال توچال بی‌اندازه دلفریب و زیبا هستند.

نمای با شکوهی از قله دماوند تا قله علم‌کوه و کلاردشت در میان صدها ارتفاع 4000 متری البرز مرکزی به چشم می‌خورد.

مسیر فرود از قله توچال

1. بهترین و سریعترین مسیر برای فرود از قله توچال مسیر تله‌کابین می‌باشد که با اندکی فرود از قله به سمت ایستگاه هفتم و سپس با تله تا ولنجک فرود خواهید آمد. (فرود از قله توچال به سمت ايستگاه هفت در هوای طوفانی و مه‌آلود هرگز توصیه نمی‌شود.)
2. مسیر جانپناه امیری به پناھگاه شیرپلا و پس از آن به سمت میدان سربند؛
3. مسیر جانپناه امیری و سپس دره اسون و پس از آن به سمت میدان سربند؛

اگر در فصل زمستان اقدام به صعود می‌کنید، بدلیل کوتاهی روز، امکان بسته شدن تله‌کابین (حدود ساعت 3 بعدازظهر)، سرمای شدید روی قله و همچنین دلتان را به جانپناه روی قله خوش نکنید و نسبت به آگاهی، توانایی و زمان تصمیم لازم به صعود بگیرد.

در صورت مشکل و به خطر افتادن جان خود با 125 (آتش نشانی) تماس بگیرید. قله توچال یکی از پرخطرترین قلل ایران محسوب می‌شود.

در زمستان فرود از ايستگاه شماره هفت تله‌كابين به سوی ايستگاه پنج نیز مشكل است زيرا ديگر از جاده تابستانی اثری نيست و برف سنگين زمستانی جاده را كاملاً می‌پوشاند. علی‌رغم پاكوب شدن لبه جاده توسط كوهپيمايان ديگر، بايد توجه داشت كه در هوای طوفانی و مه‌آلود فرود به ايستگاه پنج خطرناک بوده و احتمال گم کردن مسیر زیاد است.

مسير فرود نهايی به سوی ايستگاه پنج، از دل بهمن بزرگی می‌گذرد كه خود مانع بزرگی بر سر راه محسوب می‌شود و راه تابستانی را پوشانده است. اين مسير با عبور از فراز دره بهمن‌گير فراخلا انجام شده و در زمستان بسيار خطرناک است. برای فرود از توچال بهترين راه فرود همان یال گوله‌بند می‌باشد.

عبور از اين مسير می‌بايست با حضور كوهنوردان با تجربه انجام پذيرد. بديهی است راهی كه توسط كوهپيمايان در دل بهمن باز می‌گردد و تردد به ايستگاه پنج از آنجا صورت می‌گيرد، همواره در معرض خطر ريزش بهمن است.

رسيدن به جانپناه اسپيدكمر از گردنه انجام می‌شود و مشكل چندانی ندارد و فقط با برف‌كوبی همراه است، اما رسيدن به مسير هفتی شكل در بالای جانپناه مستلزم عبور از مسیر بهمن‌گیر است. اين مسير سنگلاخی و كمی مشكل است و ادامه راه تا ايستگاه هفت با مشكلات عبور از فراز بهمن فراخلا توأم است و توصيه نمی‌شود.

به هر حال بايد توجه داشت كه فرود از قله توچال به سوی شيرپلا نيز مستلزم شناخت تابستانی از مسير صعود می‌باشد. اغلب حوادث منجر به فوت در هنگام فرود اتفاق افتاده است كه بيشتر به دليل يكدستی و سينه‌كش بودن مسير و عدم ديد كافی در هوای خراب و انحراف از مسير اصلی بوده است.

ميله‌گذاری‌ها در سالهای اخير در اين مسير، از جمله اقداماتی است كه به پيدا كردن مسير صحيح كمک فراوانی می‌كند.

تذکر: در مسير غربی بعد از پناهگاه شيرپلا، به سمت گردنه منتهی به يال توچال شيبهاي بهمنی سنگينی وجود دارد كه انتهای آن به دره غار پلنگ و دره آبشار دوقلو و كافه صفر كشيده می‌شود. در لبه‌های گردنه نیز نقابهای برفی شکل می‌گیرد.

دره‌های كمركش جنوبی توچال بخصوص دره اوسون و دره فراخلا و اسپيدكمر،  بايد با احتياط و تنها از مسير برف‌كوبی شده طی شود و نبايد به جبهه‌های سنگی و شمالی آن وارد شد. خصوصاً اين مسير در هنگام ناپایداری هوا و مه‌آلود شدن بسيار گمراه‌كننده است.

يک خطر پس از گردنه اسپيدكمر و دره ورودی به گردنه ايستگاه پنج وجود دارد. در اين مسير به علت حجم شديد برف و بادكوب شدن آن در مسير و شيب تند از بالای گردنه، بايد بطور مستقيم نه بصورت تراورس صعود شود تا خطر بهمن به حداقل برسد.

پس از نزديک شدن به ايستگاه 5، یک سه راهی وجود دارد، راه صعود به قله توچال از مسير جاده و يال پهن بين جاده و دره غربی كاملاً ايمن بوده، اما در زمان بارش سنگين برف بايد خيلی با دقت  صعود شود و در زمانی كه به علت مه یا بارندگی ديد در اين منطقه وجود نداشته باشد، صعود به بالا دست غير ممكن است.

مسیری دیگر از سمت غرب ايستگاه 5 به گردنه پلنگچال متصل شده كه به پناهگاه پلنگچال منتهی می‌شود. اين گردنه و مسير آن را به سمت دره پلنگچال در زمستان بايد با احتياط و از مسير برف‌كوبی شده فرود و يا صعود نمود.

يک راه ديگر كه عموم كوهپيمايان از آن استفاده می‌كنند، جاده عريض كنار پيست اسكی و زير قله كماچال در جنوب غرب ايستگاه 5 است، كه به طرف ايستگاه 2 و ايستگاه 1 ولنجک ختم می‌گردد و مسيری ایمن است. اما فرود و عبور از دره شرقی موسوم به دره گداهک و جنوب به سمت ولنجک در خارج از جاده اصلی به علت شيبهای تند و بعضا صخره‌ای، حادثه‌آفرین است.

پیست اسکی و تله‌کابین توچال

تله‌کابین توچال دارای سه خط اصلی و سه خط تله‌سی‌یژ و یک خط تله‌اسکی می‌باشد. روی هم رفته در ازای سه خط اصلی این تله‌کابین، نزدیک به ۷۵۰۰ متر است که در میان تله‌کابین‌های نصب شده در دنیا یکی از طولانی‌ترین خطوط تله‌کابین پیوسته به شمار می‌رود.

• ارتفاع ایستگاه اول تله‌کابین توچال ۲۰۰۰ متر از سطح دریا؛
• ارتفاع ایستگاه دوم تله‌کابین توچال ۲۳۰۰ متراز سطح دریا؛
• ارتفاع ایستگاه پنجم تله‌کابین توچال ۳۰۰۰ متر از سطح دریا؛
• ارتفاع ایستگاه هفتم تله‌کابین توچال ۳۷۰۰ متر از سطح دریا.

کار ساخت تله‌کابین توچال، در سال ۱۳۵۳ به دست بهمن باتمان‌قلیچ و با همکاری شرکت فرانسوی “پوما – Poma” و شرکت اتریشی “دوپل‌مایر – Doppelmayr” آغاز شد و در سال ۱۳۵۷ پایان یافت.

هتل توچال

از سال ۲۰۰۳ مهمان‌پذیری به نام «هتل توچال» در ایستگاه هفتم تله‌کابین توچال تکمیل و راه‌اندازی شده است. نمای این هتل از چوب بوده و به دامنهٔ شمالی توچال و دامنهٔ جنوبی البرز مرکزی و قلل کلون بستک و قله خلنو اشراف دارد. قدیمی‌ترین جانپناه کوهنوردی ایران (جانپناه اسپیدکمر) در جنوب قله توچال و شرق ایستگاه پنج قرار دارد.

نکته مهم

روزهای کاری تله‌کابین توچال در صورت مساعد بودن شرایط جوی همه روزه بجز روزهای شنبه، یکشنبه و دوشنبه است و از ساعت 8 صبح تا 12:30 بعدازظهر (تا تکمیل ظرفیت – حدود 3 بعدازظهر) این تله‌کابین ارائه خدمت می‌کند.

منابع: کوهنوردان زرتشتی ایران / گروه کوهنوردی خط‌الرأس (مجید قیدی‌نژاد)