قله پرچنان بلندترین قله کوههای فیروزکوه

قله پرچنان با ارتفاع ۴۰۳۰ متر در رشته‌کوه البرز در بخش کوههای فیروزکوه و در استان مازندران واقع شده است و یکی از قلل دور افتاده و بکر این منطقه است. مسیر صعود به این قله از روستای چرات می‌باشد که در ۲۵ کیلومتری روستای آلاشت واقع گردیده است.

از دیدنی‌های روستای چرات می‌توان به آبشار کرچلینگ، تنگه نارم و قله شاه نشین اشاره کرد. همچنین این منطقه قدمت تاریخی دارد و غارهای تاریخی زیادی در این منطقه یافت شده است. بهترین زمان جهت صعود به قله پرچنان اواسط بهار می‌باشد.

منطقه از پوشش سنگی خوبی برخوردار است و می‌تواند حوزه خوبی برای سنگنوردی باشد.

مسیر صعود به قله پرچنان

برای صعود به قله پرچنان دو مسیر اصلی وجود دارد:

۱- مسیری که از روستای چرات به سمت غرب و در مسیر رودخانه وارد تنگه و ابتدای دره نارم شده و از آنجا مستقیم تا گوسفندسرا و سپس تا یال انتهای دره و سپس به قله پرچنان منتهی می‌گردد.

۲- مسیر دوم دسترسی به قله پرچنان اینگونه هست که در جاده هراز بعد از گزنک و بایجان به سمت راست جاده فرعی بایجان و روستای نشل رفته و در انتها روستای ورزنه به یال قله پرچنان دسترسی خواهیم یافت.

بهترین مسیر صعود به قله پرچنان روستای چرات، دره غربی نارم تا گردنه و سپس گردش به راست و ادامه مسیر تا قله است.

دانلود فایل ترک مسیر صعود به قله پرچنان

توپوگرافی قله پرچنان

قله پرچنان دارای دیواره بلند شرقی است و از سمت غرب به قله میشینه مرگ متصل می‌گردد. در گوشه کنار این قله غارهایی در ارتفاعات و در میان صخره‌های سرسخت قرار گرفته‌اند که از جمله زیبایی‌های این منطقه می‌باشند.

‌از بلندای قله پرچنان، ارتفاعاتی همچون قله دماوند و خط‌الرأس دوبرار، میشینه مرگ، شاه نشین، عروسک و منطقه سوادکوه قابل مشاهده می‌باشند. در مسیر روستای چرات بعد از دره نارم یک گوسفندسرا و یک اطاقک وجود دارد که می‌تواند محل مناسبی برای کمپ و شب مانی باشد.

گزارش صعود به قله پرچنان

در بیشتر سایت‌های کوهنوردی از قله میشینه مرگ (۴۰۲۰ متر) به عنوان بلندترین قله البرز شرقی نام برده شده است. ‌اما با اندکی تأمل بر تقسیم بندی کوههای ایران پی خواهیم برد که قله میشینه مرگ و قله پرچنان هر دو در حدفاصل رود تالار و گردنه گدوک در شرق و رود و جاده هراز در غرب واقع شده‌اند. بنابراین این دو قله، جزو قلل منطقه کوههای فیروزکوه به حساب می‌آیند نه البرز شرقی.

قله پرچنان با اختلاف ارتفاع ۱۰ تا ۱۵ متری نسبت به میشینه مرگ که ۴۰۲۰ متر ارتفاع دارد، اندکی بلندتر می‌باشد و در واقع پرچنان بلندترین قله در کوههای فیروزکوه می‌باشد. با مطالعه گزارش‌های متعدد در سایت‌ها و وبلاگ‌ها درباره قله پرچنان مطالب کاملی در وصف منطقه که قابل توجه باشد و زیبایی‌های وصف‌ناپذیر کوه پرچنان را شرح دهد پیدا نکردیم.

با تمام شوق و اشتیاق لحظه شماری می‌کردم که به این منطقه بروم. پس از هماهنگی‌های لازم با سایر همنوردان قرار شد که در تعطیلات عید سعید فطر سال ۹۹ این برنامه را اجرا کنیم.

برنامه صعود به قله پرچنان بدین ترتیب بود که شب اول را در روستای چرات استراحت کرده و روز بعد صعود، فرود و برگشت به تهران. صبح زود از تهران حرکت کرده و وارد جاده فیروزکوه شدیم. بعد از پل سفید به جاده سمت چپ که ورودی آلاشت بود وارد شدیم‌. از ابتدای جاده تا خود آلاشت ۳۵ کیلومتر راه آسفالت بود که طی شد.

نکته مهم

برای رسیدن به روستای چرات از جاده آلاشت دو مسیر وجود دارد:

مسیر اول: به شهر آلاشت رفته و از آنجا ادامه می‌دهیم و به روستای چرات می‌رسیم (از آلاشت تا روستای چرات ۲۵ کیلومتر جاده خاکی می‌باشد).

مسیر دوم: حدود ۱۰ کیلومتر مانده به شهر آلاشت دقیقا قبل از پیچ و خم‌های جاده، در سمت چپ، ورودی چرات-آنند مشاهده می‌شود. این مسیر هم ۲۰ کیلومتر جاده خاکی دارد. اما این مسیر کوتاهتر و جاده نسبتا بهتری دارد. از هر دو جاده امکان تردد برای ماشین سواری تا روستای چرات وجود دارد.

ما از مسیر جاده آلاشت به روستای چرات رسیدیم‌.

با رسیدن به شهر آلاشت و تهیه مواد غذایی و ملزومات صعود و پس از بازدید کوتاه از این شهر زیبا به سمت روستای چرات حرکت کردیم. هوا متغیر بود و هر از چندگاهی باران ریزی می‌بارید.

ساعت در حدود ۵ عصر بود که با پشت سر گذاشتن ییلاق‌های متعدد به روستای چرات رسیدیم. (روستای چرات در ارتفاع ۱۹۴۰ متری از سطح دریا واقع شده است. روستایی کوچک با مردمی ییلاق نشین و بدون مغازه و فروشگاه).

تلاش‌های ما برای اجاره کردن مکانی برای استراحت و شب مانی در روستا نتیجه داد و توانستیم در حسینیه سیدحسن شریف که توسط آقای بهمن کاویانی هماهنگ شد اسکان پیدا کنیم. با صرف شام مفصل در کنار دوستان شب را پشت سر گذاشتیم. ساعت ۵:۳۰ صبح روز بعد از بالای روستای چرات استارت صعود را زدیم‌.

مسیر صعود به قله پرچنان بسیار زیبا و چشم‌نواز بود. دیواره‌هایی در شمال روستای چرات مشاهده می‌شد که روز نظر ما را به خود جلب کرده بود. دیواره‌های بلند با درجه سختی بالا که حدود ۱ کیلومتر به صورت ستونی در زیر قله شاه نشین ایجاد شده بودند.

مسیر صعود به قله شاه نشین هم از روستای چرات می‌باشد که از سمت چپ و راست این دیواره‌ها می‌توان مسیریابی کرد.

مسیر را به سمت تنگه گرچلینگ ادامه دادیم. تنگه‌ای عمیق با دیواره‌های بلند و آبشارهای متعدد در مسیر که باید از داخل این تنگه عبور می‌کردیم‌. البته مسیر صعود بسیار نرمال بوده و هیچ جای نگرانی و دشواری جز عبور از رودخانه نداشت.

با عبور از این تنگه زیبا وارد دره نارم شدیم‌‌‌ که انتهای این دره به دشت نارم و اطاقک گوسفندسرا می‌رسید. در تمام طول مسیر صعود به قله پرچنان از روستای چرات تا گوسفندسرا پاکوب مشخص وجود دارد که هر کوهنوردی را در مسیریابی دلگرم می‌کند.

دره نارم هم زیبایی‌های خاص خود را داشت. بوی عطر آویشن و پونه دیوانه‌کننده بود. دره مسیری طولانی داشت اما طبیعت بی‌نظیر آن طوری بود که سختی مسیر و شیب‌هایش را احساس نمی‌شد. کم‌کم اطاقک گوسفندسرا از دور نمایان شد. این گوسفندسرا در ارتفاع ۳۳۰۰ متری قرار دارد.

به دلیل وجود چشمه‌های متعدد قبل از گوسفندسرا و نیز اطراف آن که البته اغلب فصلی هستند مشکلی برای دسترسی به آب وجود ندارد.

این اطاقک گنجایش ۱۰ نفر را دارد و یک بخاری هیزمی، فانوس، بالشتک در آن قرار دارد که می‌تواند در فصل‌های به غیر از تابستان مورد استفاده عموم کوهنوردان قرار گیرد (در فصل تابستان عشایر در آن ساکن هستند و شاید مایل به اسکان کوهنوردان نباشند).

صبحانه را در کنار این اطاقک نوش جان کردیم و دوباره ادامه مسیر دادیم‌. از دو مسیر می‌توان به قله رسید مسیر سمت راست مسیری نرمال برای صعود و فرود می‌باشد و مسیر سمت چپ هم به گردنه‌ایی به نام گردنه ورزنه که محل اتصال میشینه مرگ به پرچنان می‌باشد می‌رسد.

از گردنه ورزنه هم می‌توان به قله پرچنان رسید که برگشت ما نیز از این مسیر بود. در ادامه یال سمت راست را پیش گرفتیم و بالا رفتیم. کمی که ارتفاع گرفتیم به چشمه گوارایی برخوردیم چشمه‌ای که از دل سنگ می‌جوشید. با ادامه مسیر به گردنه دو هوا به قول محلی‌های منطقه رسیدیم. از این گردنه رخ شرقی دماوند و روستاهای ورزنه و نشل هم نمایان بودند.

دیگر چیزی تا قله نمانده بود اما من همچنان غرق در این همه زیبایی و شکوه البرز بودم‌. رخ شرقی قله دماوند بهترین انرژی برای پیمایش ادامه مسیر بود. یکی از بهترین مکان‌هایی که می‌توان این رخ و منظره را دید قله پرچنان است. یال انتهایی قله را هم ادامه دادیم و ساعت ۱۲:۳۰ با تمامی نفرات به قله زیبای پرچنان به ارتفاع ۴۰۳۰ متر رسیدیم.

از فراز قله پرچنان بسیاری از بلندی‌های البرز از جمله قله دماوند، خط‌الرأس دوبرار، ‌ناظر بزرگ، میشینه مرگ، خرونرو، قدمگاه، شاه نشین، عروسک و … قابل مشاهده بودند. شروع به عکاسی کردیم، مگر می‌شود عکس نگرفت …! دیگر شاید قسمت ما پرچنان نشود …! ولی بار دیگر با اجرای طرحی نو و یا شاید صعود زمستانی به این منطقه باز خواهیم گشت.

جدا از صعود قله پرچنان، منطقه چرات از معدود مناطقی‌ست که می‌تواند حوزه خوبی برای علاقه‌مندان به سنگوردی و یا دره‌نوردی باشد. دیواره‌هایی در این مسیر دیدم که تا به حال به این عظمت ندیده بودم. منطقه‌ای بکر با وسعت فراوان و جای کار بسیار که آمدن و رفتن کوهنوردان می‌تواند به توسعه این روستا هم کمکی کند (البته کوهنوردان نه کوه‌روها و یا نابودگران طبیعت).

مسیر بازگشت را از سمت گردنه ورزنه انتخاب کردیم. با فرودی کوتاه به گردنه ورزنه رسیدیم و از آنجا با فرود از برفچال‌های مسیر به گوسفندسرا رسیدیم و در آنجا به صرف ناهار و کسب انرژی مجدد پرداختیم. این منطقه و قله زیبایش آنقدر روحیه ما را عوض کرده بود که قصد نداشتیم اینجا را ترک کنیم‌. اما چه کنیم که ناگزیریم. با پیش گرفتن مسیر دره نارم به روستا رسیدیم و از آنجا نیز به تهران بازگشتیم‌.

در پایان لازم می‌دانم از اهالی روستای چرات که با حوصله با ما برخورد کردند و پذیرای ما بودند قدردانی کنم نهایتا تبریک و خدا قوت عرض می‌دارم خدمت همنوردانم در این صعود و برایشان آرزوی سلامتی و توفیقات روزافزون دارم.

نکته قابل توجه در این صعود حضور یکی از همنوردانمان بود که ایشان درگیر بیماری MS بودند ولیکن با همت و تلاش ایشان در این صعود بسیار ستودنی بود. در اینجا از خدای منان برای ایشان سلامتی و توفیقات روزافزون را مسئلت می‌نماییم.

قله پرچنان از قلل بکر واقع در کوههای فیروزکوه محسوب می‌شود. پرچنان از جمله قللی است که دسترسی به آن بسیار دشوار می‌باشد. لذا شاید صعود به آن تنها یکبار برای یک کوهنورد اتفاق بیفتد.

لازم به ذکر است که روستای چرات محل شروع صعود به قلل زیادی همچون (شاه نشین، عروسک، ‌کله قندی، ‌کل خس، پرچنان و میشینه مرگ) می‌باشد.

در اینجا شماره تماس دو تن از اهالی محترم روستای چرات را قرار می‌دهم که کوهنوردان علاقه‌مند به فعالیت کوهنوردی در این منطقه میتوانند از راهنمایی ایشان جهت اجاره محل اقامت و یا استفاده از حسینیه با ایشان تماس حاصل فرمایند.

آقای احمدزاده: ۰۹۱۱۲۱۷۳۴۶۶   آقای بهمن کاویانی: ۰۹۱۱۲۲۴۵۱۹۶

گردآوری: حامد اسپرهم عکس و گزارش: مجید ملک‌محمدی